from Oannes * tribute to our Anniversary of the “No”
Today we celebrate the Anniversary of the “No”, in Greece, commemorating the rejection by Greek Prime Minister Ioannis Metaxas of the ultimatum✻ made by Italian dictator Benito Mussolini on 28 October 1940, the Hellenic counterattack against the invading Italian forces at the mountains of Pindus during the Greco-Italian War, and the Greek Resistance during the Axis occupation.
✻ This ultimatum, which was presented to Metaxas by the Italian ambassador to Greece, Emanuele Grazzi, shortly after 03:00 am on 28 October 1940, demanded Greece allow Axis forces to enter Greek territory and occupy certain unspecified “strategic locations” or otherwise face war. It was allegedly answered with a single laconic word: όχι (No!). However, his actual reply was, “Alors, c’est la guerre!” (Then it is war!).
Η αρχική μορφή του “Παιδιά της Ελλάδος Παιδιά”, τραγουδιού του σημαντικότατου συνθέτη Μιχάλη Σουγιούλ, ενός από τα πιο συγκινητικά ανεξαρτήτως “είδους” που έχω ακούσει. Κυκλοφόρησε, με τη φωνή της Βέμπο, το 1938.
Με αλλαγμένους απ’ τον Μίμη Τραϊφόρο τους στίχους του Αιμίλιου Σαββίδη το τραγούδι θα αποτελέσει μέρος της εποποιΐας του ’40.
Θέλοντας να δώσει ένα σπαρτιατικό τόνο στο στιχούργημά του, ο ΜΤ έκλεινε με τη φράση : “Αν δέν ρθήτε νικηταί, να μην έρθετε ποτέ”.
Άτεχνο και απάδον με το κλίμα του τραγουδιού, το φινάλε θα συναντούσε την αντίσταση της Βέμπο [μετέπειτα συζύγου του] η οποία θα τον υποχρέωνε να γράψει κάτι λιγότερο σκληρό. Enter … “με της νίκης τα κλαδιά, σας προσμένουμε παιδιά…”✻
The original form of “Children of Greece Children“, a song by the very important composer Michalis Souyioul, one of the most moving regardless of “genre” I have heard. It was released, with the voice of Vempo, in 1938. With the lyrics of Emilios Savvidis changed by Mimis Traiforos, the song will be part of the epic of the ’40s. Wanting to give an unembellished tone to his verse, MT closed with the phrase: “If you do not come victorious, never return”. Artless and unbecoming of the song’s atmosphere, the finale would meet the resistance of Vempo [later his wife] who would force him to write something less cruel. Enter … “with the branches of victory, we are expecting you children…”
◼︎
Ζεχρά
❝ Μες στους δρόμους της Βαγδάτης
είδαν τη κορμοστασιά της
και ζηλέψανε.
Και μια νύχτα δίχως άστρα
μπήκαν στα ψηλά τα κάστρα
και την κλέψανε.
Έτσι το ’θελε η Τύχη
και η Ζεχρά σε έναν σεΐχη
παραδόθηκε.
και από τότε στο φεγγάρι
κλαίει κάποιο παλληκάρι
που προδόθηκε.
Ζεχρά,
πίστεψε με, Ζεχρά,
πως πονώ κι υποφέρω
δε σε λησμονώ.
Ζεχρά,
με δυο χείλη ωχρά
τ’όνομά σου προφέρω,
κλαίω και θρηνώ.
Γύρω μου είν’ όλα νεκρά,
σου τ’ορκίζομαι Ζεχρά ❞
Zehra
❝ In the streets of Baghdad
they saw her beautiful figure
and they got jealous.
And a night without stars
they got into the tall castles
and stole her.
That’s how Fate wanted to happen
and Zehra1 was surrended
to a sheikh.
Since then a lad
is crying to the moon
because he was betrayed.
Zehra,
believe me, Zehra,
that I am in pain and I suffer
I don’t forget you.
Zehra,
with two pale lips
I’m pronouncing your name
I’m crying and grieving.
Around me everything’s dead,
I swear to you, Zehra. ❞
I’m adding the lyrics from the original legendary song, sung by Sophia Vempo: “Children, children of Greece”
Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά
Μέσ’ στους δρόμους τριγυρνάνε
οι μανάδες και κοιτάνε
ν’ αντικρίσουνε,
τα παιδιά τους π’ ορκιστήκαν
στο σταθμό όταν χωριστήκαν
να νικήσουνε.
Μα για κείνους πουχουν φύγει
και η δόξα τους τυλίγει,
ας χαιρόμαστε,
και ποτέ καμιά ας μη κλάψει,
κάθε πόνο της ας κάψει,
κι ας ευχόμαστε:
Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά,
παιδιά στη γλυκιά Παναγιά
προσευχόμαστε όλες να ‘ρθετε ξανά.
Λέω σ’ όσες αγαπούνε
και για κάποιον ξενυχτούνε και στενάζουνε,
πως η πίκρα κι η τρεμούλα
σε μια τίμια Ελληνοπούλα,
δεν ταιριάζουνε.
Ελληνίδες του Ζαλόγγου
και της πόλης και του λόγγου
και Πλακιώτισσες,
όσο κι αν πικρά πονούμε
υπερήφανα ας πούμε
σαν Σουλιώτισσες.
Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά,
παιδιά στη γλυκιά Παναγιά
προσευχόμαστε όλες να ‘ρθετε ξανά.
Με της νίκης τα κλαδιά,
σας προσμένουμε παιδιά
Children, children of Greece
In the streets are wandering
The mothers and are searching
To see their children who promised
At the station, when leaving
To win
But for those who are gone
And are wrapped in glory
We should be happy
None of us should ever cry
She should burn her sorrow
And we should all wish:
Children, children of Greece
Who are fighting a tough fight on the mountains
Children, to the sweet Virgin Mary
We all pray that you come back again
I am telling to those who love
And stay awake for someone
That bitterness and shaking
Are not proper
For a fair Greek woman
Greek Women of Zaloggo
From the cities and rural areas
Women from Plaka
However bitter is our pain,
we proudly stand
like womem of Souli
Children, children of Greece
Who are fighting a tough fight on the mountains
Children, to the sweet Virgin Mary
We all pray that you come back again
With the branches of victory
We are expecting you children
❦
Enjoy!
❦
As always, I’m happy to hear your thoughts, however I’d highly recommend a direct dialogue with the …’source’ [why comments are closed here], so please visit Oannes’ page where you can also listen to the song !
More about these reblogs
* For my friends who didn’t know, or first timers here, Oannes [aka Socratis Papahatzis] is my husband, partner in life and music and the one with my undying admiration. Together we have a band MK-O [the music of Marina Kanavaki & Oannes]. So, it’s my pleasure to share with you his [and sometimes mine] musical selections. • Do visit his site. He has my highest recommendation!
Categories: MUSIC, Oannes Reblog
Marina Kanavaki 
Recent Comments