from Oannes

Το Orange (1994) ήταν το πρώτο άλμπουμ που άκουσα απ’ τους Jon Spencer Blues Explosion. Ένιωσα άμεσα μια οικειότητα για το απαγγελτικό φωνητικό στιλ του Spencer, και για τον πρωτογενή ηχητικό συνδυασμό blues και garage punk, που σε συνεπαίρνει ανεξαρτήτως “συνθετικών επιδόσεων” : είναι το “ήθος” που μετράει πάνω απ’ όλα εδώ, πράγμα που ουσιαστικά ισχύει για το σύνολο της παράδοσης των blues. Αυτό δεν συνεπάγεται την απουσία τραγουδιών σημαντικών, όπως τα δυο που ακούμε από το άλμπουμ τους Damage, κυκλοφορημένο 10 χρόνια αργότερα. Πρόκειται για το πρώτο στο οποίο εμφανίζονται με το όνομά τους συντομευμένο.

✻

Orange (1994) was the first album I ever heard by Jon Spencer Blues Explosion. I immediately felt familiar with Spencer’s declamatory vocal style, and the raw combination of blues and garage punk that sweeps you away regardless of “compositional achievements”: it’s the ethos that matters above all else here — something that essentially applies to the entire blues tradition. That doesn’t mean there’s a lack of significant songs, like the two we’re hearing from their album Damage, released ten years later. It is the first on which they appear with their name shortened.

❦

Enjoy!

❦

As always, I’m happy to hear your thoughts, however I’d highly recommend a direct dialogue with the …’source’ [why comments are closed here], so please visit Oannes’ page where you can also listen to the music!